कविता 

 - विक्रम तिरुवा 'सलिन', जुम्ला 

'म पनि त मान्छे नै  हुँ '

किन तिरस्कारको भावना पैदा गर्छौ ?

कहिलेसम्म गरिरहन्छौ म माथि दुस्साहस !

मेरो पनि छुट्टै आफ्नै संसार छ,

म माथि मेरै नै बृहत् प्यार छ,

यहाँ मारामार छ अनि अत्याचार छ,

 समाजबाट मलाई तिरस्कार छ l 

यो समाज यस्तै छ अनि विभेद गर्ने प्रवृत्ति उस्तै छ,

 म माथि भेदभाव !

बिन्ती !

नगरीदेऊ मन दुख्छ मेरो पनि,

 मैले अनेकौं भेदभाव शताब्दीदेखि झेल्दै आएको हुँ ।

म पनि तिमीहरू जस्तै बोल्न सक्छु,

मनका वेदनाहरू तिमीले जस्तै खोल्न सक्छु,

 म माथि भेदभाव !

बिन्ती !

नगरीदेऊ मन दुख्छ मेरो पनि  l 

मलाई अछुत घोषित गरेर,

कहिलेसम्म म माथि मजाक उडाउछौ ?

विभेदपूर्ण व्यवहार मनस्थितिबाट हटाइदेऊ,

सबैलाई समानताको बाटोमा ल्याईदेऊ ,

जात व्यवस्थाको बलियो पर्खाल भत्काईदेऊ,

 म माथि भेदभाव !

बिन्ती !

नगरीदेऊ मन दुख्छ  मेरो पनि l 

मैले स्वतन्त्रता प्राप्त कहिले गर्ने ?

 मुहारमा खुसीको हाँसो कहिले भर्ने ?

म माथि झन् अन्याय र अत्याचार छ l 

मैले यो समाजबाट मुक्ति पाउने कहिले ? 

यो अन्धो समाजलाई चेतना आउने कहिले ?

म पनि त मान्छे हुँ ! मेरो पनि मन छ l 

मेरो पनि तिम्रो जस्तै रातो रगत छ ।

सोच बदल्नुपर्छ अब तिमीले,

भेदभाव मुक्त समाज निर्माण गर्नुछ ।

म पनि तिमी जस्तै मान्छे हुँ !

म पनि त मान्छे हुँ !

 म माथि भेदभाव !

बिन्ती !

नगरीदेऊ  मन दुख्छ मेरो पनि l 

मन छ मेरो पनि l 

विक्रम तिरूवा सलिन जुम्ला,नेपाल