मेरो दोष, मात्र तिमी भन्दा फरक हुनु 

मेरो पनि त चाहना होलान् ?

मलाई पनि सुन्दर प्रकृतिमा

खुलेर श्वास लिने मन होला,

दिनको उज्यालो र रातको शितलतामा

जिउने रहर होला,

तर सबै मेरा आकांक्षाहरूलाई 

मनको चिहानमा दफन गरी 

पहिला  सुरक्षित दायरा कोरेर मात्र 

बाहिर  निस्कन बाध्य छु म ।

मैले हिड्ने हरेक पाइलामा

म सधैं एक पटक सोच्न बाध्य हुन्छु  कि,

यहाँ असुरक्षित त छैननि भनेर ? 

सुरक्षानुभूति गरेर मात्र बाहिर निस्कन्छु म l 

तिमी मनपशुका नजर देख्दा

 त्यहाँ पनि मलाई असुरक्षित महसुश हुन्छ l 

जहाँ  म ईश्वरलाई श्रद्धा गर्न जान्छु ।

 ईश्वरको आराध्य स्थलमा  मलाई  

असुरक्षित पाउछु भने,

अन्यत्र म कहाँ सुरक्षित र संरक्षित हुन्छु होला ? 

म भन्दा फरक तिमीलाई कसरी विश्वास गर्न सक्छु ?

अन्य स्थलमा,

मलाई लाग्छ  मेरा लागि संसारमा

सबैभन्दा सुरक्षित स्थान त 

 मेरी आमाको छत्रछाया नै रहेछ,

मेरी आमाको काख नै रहेछ l 

 मेरो हाँसो,मेरो बोली र मेरो शरीर नै

मेरो मृत्युको कारण बन्नुपर्ने

मलाई प्रकृतिका अन्य प्राणीभन्दा

मनपशु भएको तिमीलाई देख्दा डर र त्राश उत्पन्न हुन्छ l 

 तिमी र मलाई  संसार देखाउने पनि

 म जस्तै हुन्,

किन बुझ्दैनौ मनपशु ?

मेरो प्राण पटक पटक मारिनु पर्ने मेरो के दोष  ?

प्रकृतिले मलाई तिमी भन्दा फरक जन्मदिनु  रहेछ ।

मेरो पनि जीवन छ भनि न्याय कहिले  पाउने ? 

के अन्याय मै मारीरहनु पर्ने हो मैले ?

                                                             - प्रतीक्षा नेपाली, पोखरा