हाम्रो समानुपातिक,समावेशी प्रजातन्त्र र गणतन्त्रको अनुहार यहाँबाट पनि देखिन्छ l जसको लागि गोठ बनायो उसैको सिङ् र पुच्छर बाहिर l डा. इन्द्र अधिकारी वंश परम्परा भन्दै सुवास नेम्वाङ पुत्र सुहाङ नेम्वाङलाई एमालेले उमेद्वार बनाएकोप्रति सङ्केत गर्दै लेख्छिन: 'अभ्यासमा रहेकाे राजनीतिमा ठालुका अग्राधिकार, वर्चस्ववालाको हैकम, राज्यको साधन स्रोत र अवसर माथि एकाधिकार  अहिले पनि कायम छ, जसलाई परम्परागत रिजर्भेसनकाे आधुनिक स्वरूप `लिगेसी´ भने पनि हुन्छ ।'  समानुपातिक समावेशी लोकतन्त्र भनेको आफ्ना श्रीमती, प्रेमिका, दाजुभाइ,आसेपासे छोरीज्वाइ, सम्धी सम्धिना, आफन्त नातागोतालाई पटक पटक अवसर दिनु पक्कै होइन l २०४६ मा प्रजातन्त्र आएपछि २०४८ मा भएको संसदीय चुनावदेखि २०७९ सम्म ७ पटक भएको संसदीय चुनावमा दलहरूको तर्फबाट पार्टीका नेताहरूले आफू र आफ्ना श्रीमतीहरूलाई संसदमा पुर्याएर महिला कोटाको पूर्ति गरे l यद्दपि त्यसले आम महिलाको प्रतिनिधित्व भएन l महिला उपस्थितिको महत्व प्रमाणित गर्न सकेन l समानुपातिक प्रतिनिधित्व प्रणाली र नेताले चुनावमा टिकट दिने प्रणालीको बेइज्जत गरियो l लोकतन्त्रको आवरणमा लोकतन्त्रको हुर्मत लुटियो l akabarey.com सँग हाम्रा दलहरूले गरेको नातावादको अत्यन्तै घीनलाग्दा उदाहरणहरू प्राप्त छन् तिनीहरू क्रमशः प्रस्तुत गरिने छ आज संसदमा पुगेका ३२ जोडीको मात्र दृष्टान्त प्रस्तुत गरिएको छ l अन्य  नाता सम्बन्ध अत्यन्तै नजिक र सहोदर दाजु भाइ दिदीबहिनीहरू बारे अर्को शृंखलामा राखिने छ l यहाँ स्थानीय निकायको तथ्यांक सङ्कलित छैन l केवल सङ्घ र प्रदेशको मात्र समावेश गरिएको छ l 

नेताको आफन्त हुनु श्रीमती हुनु आफैमा योग्यता र योग्यता दुवै होइन l नाता परेको कारण कसैको अधिकार कुण्ठित गर्न नि पाइन्न र नाता नपरेको कारण अवसर दिन छुटाउन पनि हुन्न भन्ने दृढ मान्यता हामी राख्छौं l उल्लिखित सबै नाम अयोग्य हुन् हाम्रो जिकिर होइन यहाँ योग्य र अयोग्य दुवै छन् l मात्र हाम्रो जिकिर के हो भने नेताका श्रीमती नभएको भए यी महिलाहरूले अवसर पाउन र अवसरहरू पटक पटक पाउन मुश्किल हुन्थ्यो कि हुँदैनथ्यो ? राजनीतिमा दलहरूसँग आबद्ध भएर योगदान गरेका जेलनेल गएका, भूमिगत भएका, निर्वासन गएका, युद्ध लडेका अन्याय सहेका अपमान बेहोरेका तर आजसम्म अवसरको मुख नदेखेका नेताका श्रीमती आफन्त र नाता नपरेका थुप्रै महिला दिदीबहिनीर आमाहरू हुनुहुन्छ l त्यसैले नेताका आफन्त र श्रीमती कतिका गर्ल फ्रेण्ड समेत जसले राजनीतिमा कुनै योगदान गरेका छैनन् तिनले समेत अवसर लिएको र समानुपातिक प्रतिनिधित्वको प्रणालीलाई दुरूपयोग गरेकोमा राजनीतिक विश्लेषकहरूले आपत्ति जनाएका छन् l  यहाँ समावेश नामहरू सबै बदनाम हुन् भन्ने हाम्रो भनाई होइन l यहाँ मन्त्री भएका राष्ट्रपति भएका सभामुख भएका र सांसद भएका व्यक्तिहरूको नाम उल्लेख छ l जसका श्रीमान श्रीमती नै पटक पटक अवसर पाउनेहरूमा पर्छन l समावेश कतिपय नाम विशेष,स्मरणीय र आदरणीय पनि छन् नेपालको राजनीतिक परिवर्तनमा उहाँहरूको योगदान स्मरणीय छ l कतिपय नाम केवल अवसर लिन र प्रतिन्धित्वको ओठे भक्ति गाउन र आफ्नालाई पद दिन मात्र परेका पारिएका छन् l

हेरौं हाम्रो संसदमा पुगेका ३२ जोडीहरू :

१.मदन भण्डारी–विद्या भण्डारी ( राष्ट्रपति ) २.बामदेव गौतम–तुलाशा थापा मगर ३.अमृत बोहोरा–अष्टलक्ष्मी शाक्य मन्त्री समेत पालैपालो ४.ईश्वर पोख्रेल–मिरा धोजु ५.रामबहादुर थापा- नैनकला थापा,मन्त्री समेत पालैपालो ६.रघुवीर महासेठ–जुली महतो मन्त्री समेत पालैपालो ७.शेरबहादुर तामाङ–उषाकला राई, मन्त्री समेत पालैपालो ८.सीपी मैनाली–सीता खडका, मन्त्री समेत पालैपालो ९.बाबुराम भट्टराई–हिसिला यमी, मन्त्री समेत एकै पटक १०.वर्षमान पुन–ओनसरी घर्ती मन्त्री, सभामुख ११.शक्ति बस्नेत–सत्या पहाडी,मन्त्री समेत पालैपालो १२.रेखा शर्मा - कृष्णध्वज खड्का मन्त्री समेत पालैपालो १३.शङ्कर पोख्रेल–सुजिता शाक्य र१४. रवीन्द्र अधिकारी–विद्या भट्टराई १५.भीम आचार्य–मीरादेवी आचार्य १६.अशोक राई–सुशिला श्रेष्ठ १७.देव गुरुङ–यशोदा सुवेदी १८.कृष्णगोपाल श्रेष्ठ–बिना श्रेष्ठ १९.विरोध खतिवडा–मुनु सिग्देल २०.देवेन्द्र पौडेल–वलावती शर्मा २१. हितमान शाक्य–अमृता शाक्य २२. लिलामणि पोखरेल–शशी श्रेष्ठ २३. रामकुमार भट्टराई–कल्याणी खडका २४.राजकुमार श्रेष्ठ –देवी खडका २५. सरल सहयात्री–समिता कार्की २६. महेश्वर गहतराज– उषा पुन २७. उत्तर कुमार खत्री - विमला वली २८. शेरबहादुर देउवा–आरजु राणा २९. बालकृष्ण खाँड–मन्जु खाँड, ३०. हरिबहादुर खडका–चम्पा खडका ३१.अनिल कुमार झा–डिम्पल झा ३२.रेशम चौधरी–रन्जिता चौधरी .....

लोकतन्त्रको मर्म र भावना आफ्ना मान्छे लगेर समानुपातिक सहभागिताको उपदेश दिनु पक्कै थिएन, होइन l